Een culturele dag

Vandaag een culturele dag, geen bouw, geen shack-repair en geen kinderwerk. Eindelijk een vrije dag? Nou ja vrij, we moesten een half uur eerder opstaan als anders. Let wel het was pas half zes. Daarna de gebruikelijke opstart van wassen, tanden poetsen, Goedemorgen gesprek en ontbijt. Om 07.15 allemaal in de bus richting Swartruggens. Ergens onderweg nog even Koos (van Willemien) opgehaald.

We mochten op bezoek bij de vrouw van de onlangs overleden Chief Kgosi B.L.M.I. Motsatsi, koning van een stam aldaar. Volgende maand wordt zij benoemd tot zijn opvolger. Dat zal ze blijven tot haar dood of tot het moment dat haar zoon terugkeert uit Nieuw Zeeland. We werden er zeer gastvrij ontvangen. We waren overigens de eerste groep die haar persoonlijk mocht ontmoeten. Toen wij bij haar waren kwam pater Noel Calespi, die onder deze stam werkt. Hij probeert de inheemse traditie te verweven met de christelijke kerk. Pater Calespi zou ons begeleiden op weg naar een heel heilige plaats van de stam. Een waterval ergens midden in het bos, een plek waar de mensen die tot die stam behoorden bijna nooit komen.  Wij mochten daar wel naartoe maar wel met enig respect voor de doden. Het was overigens een uur lopen door de wildernis voordat we er waren en we moesten dus ook een uur teruglopen.

Na dit avontuur gingen we kijken bij de crèche in Borolelo, een project geheel gefinancierd door SHIB. Een prachtige opvang voor de kleine kinderen uit de buurt. Er liepen een kleine honderd kinderen. Dit gebouw is in 2014 opgeleverd. Heel leuk met de kinderen gespeeld. Ze zijn allemaal gek op fototoestellen en willen wel 100 keer op de foto en dan kijken hoe ze erop staan. Ontzettend leuk om daar een poosje te zijn.

Hierna gingen we mee met Koos naar Shalom, het verblijf waar SHIB de afgelopen jaren verbleef. De ontvangst bij Willemien was allerhartelijkst. Het was voor 11 van onze reisgenoten een fantastisch weerzien en Willemien begroete ieder van ons persoonlijk “met een drukkie” zoals ze een knuffel daar noemen. Willemien had een voortreffelijke maaltijd voor ons gemaakt waar we allemaal bijzonder van hebben genoten. Na de maaltijd moest natuurlijk even alles worden bekeken. De slaapvertrekken en de douches en toiletten moesten worden bekeken. Het maakte op ons een zeer goede indruk. Alles lekker knus en huiselijk.

Na dit bezoek bij Koos en Willemien gingen we terug naar ons verblijf bij Wouter en Cherryl.

Arian: Hallo Janna, ik maak hier veel dingen mee die ik graag met je wil gaan delen. De groeten aan mijn kinderen en kleinkinderen. Hallo Juda, wat leuk dat je opa een berichtje hebt gestuurd. We gaan er nog een weekje tegenaan en hoop jullie daarna weer in goede gezondheid te ontmoeten. Kusjes voor iedereen.

Angelique: Hallo lieve allemaal, wat een bijzondere week hebben we achter de rug! Enorm veel indrukken, maar dankbaar dat we dit mogen doen. Lieve René, Marc, Rianne en Emiel, Ik hou van jullie. Heb jullie veel te vertellen. Een fotootje van Annelies en mij (mijn kinderhospice maatje).

Janny: Hallo lieve allemaal thuis ,het is weer zo bijzonder hier ,maar ook weer blij dat we weer zo mooi werk mogen doen voor de kinderen hier, ik hou veel van jullie en mis jullie heel erg Dikke kus voor Sanne en Milan en morgen weer  winnen  he Milan xxxx.

Joke V: Het was weer heerlijk om op Shalom te zijn geweest.  Het is hier rond de 32 graden. Groetjes van ons  uit Z-Afrika.

Robert: Hallo allemaal in Nederland, wat een mooie en trieste momenten hebben we gezien en beleefd deze week. Dingen die je je niet in kan beelden als je ze niet hebt gezien en beleefd, ongelofelijk. Gelukkig een paar mensen ontzettend blij gemaakt met………………..ja waar ben je blij mee hè! Wat voor ons gewoon is, is voor deze mensen zeer bijzonder. We gaan langzaam de tweede week in en af en toe knaagt heimwee toch wel, tot volgende week allemaal. Groetjes.