Ons kom huis toe

Ons kom huis toe

Bij elk laatste ontbijt hecht ik aan een moment van terugkijken en met de deelnemers van onze groep delen wat me in hen is opgevallen.

Sponsors laden...

Tienduizend redenen van Dankbaarheid
Van mijn vrouw had ik een houten bordje meegekregen met daarop de tekst: ‘Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn.’ Tussen dankbaar zijn en dankbaarheid tonen is hetzelfde grote verschil als tussen geven en nemen. Van nature zit er in een mens de neiging meer te willen nemen dan geven. Maar wat hebben jullie, deelnemers, jezelf weggegeven deze weken! Ik ben er stil van.

Onze eerste zondag: ‘Hoop het ’n Naam’. Die hoop zag ik in de mensen voor wie we waren gekomen. Hoop heeft dus echt een naam, en tot zegen zijn was voor jullie geen last, zoals het thema van de tweede kerkdienst in het township het verwoordde. En een zegen waren jullie.

Sponsors laden...

Alles van thuis viel in het niet bij zoveel plezier om er voor de kinderen van Afrika te zijn.
Elke gemetselde steen.
Elke knuffel.
Elke tie-rip.
Elke schroef.
Elk lampje.
Bedankt mensen!

En nu naar huis:

• heb je het kind weer in jezelf gevonden?
• lukt het om weer thuis iets op te bouwen?
• moet er iets aan je ge-repaird worden?

Mag Afrika maar een stukje van je nieuwe leven gaan invullen, maar vergeet niet om te genieten van wat Hij geeft. Prediker 11 geeft een wijze les in dezen voor je hele leven.

Er is nog een ander verhaal dat ik jullie, deelnemers, heb meegegeven. Het ging over het bekende lied van Boudewijn de Groot: ‘Nergens heen’. Het refrein zegt veel over wat ik, en wat ook jullie kinderen, hebben ervaren:
‘Aan het einde hield de wereld op, geen huizen meer maar wolken, tot waar de verre hemel in de horizon verdween. Onze laan was eindeloos, onze laan ging nergens heen.’

Sponsors laden...

De kinderen die geboren worden in de township Reagile, met wie wij hebben meegespeeld, zullen daar waarschijnlijk ook hun hele leven doorbrengen. Slechts enkelen kunnen ontsnappen aan het townshipleven. Jullie daarentegen kunnen gaan en staan waar je wilt – jullie weg is werkelijk eindeloos.
Onder diezelfde open hemel leven zowel jullie als de kinderen daar. Wie is gelukkiger, het kind met bijna niets of het kind met bijna alles? Beide levens zijn waardevol, en beide kunnen van elkaar leren.

Als ik naar mijzelf kijk, realiseer ik me hoeveel ik hou van dit land, de mensen, om er met een groep te zijn en speciaal met deze groep. Ook met het team voor wie we bouwden, kwam ons heel na en binnen enkele dagen werd ik Oupa Jan.

Sponsors laden...

Staf, bedankt voor jullie steun. In onze planning stond dat we geregeld een moment van overleg zouden hebben, maar in werkelijkheid is dat maar één keer geweest: de lijnen waren zo kort dat we het gewoon door de dag heen konden doen. Dat gaf mij een vertrouwd gevoel. Na vandaag kan ik stoppen met pamperen, maar ik heb ervan genoten om er voor jullie te zijn.

We zitten nu op de “zwarte markt” van de Hartebeespoortdam en we kopen onze souvenirs. Als jullie dit lezen, gaan we naar de gate de nacht in. Thuis kijken ze weer uit naar jullie allemaal en jullie zullen tijd nodig hebben om je ervaringen te delen en de vraag is of dat werkelijk zal lukken. Eigenlijk moet je een reis als de onze zelf beleven.

Tot morgen. Ons gaan lekker slaap.